Jan 14:6
Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie’”

Podstawą do udzielenia sakramentu chrztu jest wiara potwierdzona praktyką życia religijnego, tych którzy proszą o chrzest: „Kto uwierzy i przyjmie chrzest będzie zbawiony, kto nie uwierzy, będzie potępiony Mk 16, 16. Chrzest jest konsekwencją przyjętego sercem Objawienia Bożego. Zbawienie jest możliwe tylko dla tego, kto uwierzy w Chrystusa. Chrzest nie jest rytem magicznym. Zbawia nas Chrystus na mocy wiary potwierdzonej życiem: „Wiara bez uczynków jest martwa” JK 2, 26. Chrzest jest pieczęcią wiary.

Chrystus wielokrotnie obiecywał Apostołom wylanie Ducha Świętego i spełnił tę obietnicę w dniu Paschy i w sposób widzialny w dniu Pięćdziesiątnicy. Apostołowie napełnieni Duchem Świętym zaczynają głosić wielkie dzieła Boga. Św. Piotr oznajmia, że to czego tutaj doświadczają to wylanie Ducha Świętego i zarazem objawienie się Boga w znakach ognia, wichru nawiązujących do objawienia pod górą Synaj. Od tego momentu Apostołowie wypełniając wolę Jezusa Chrystusa, przez włożenie rąk udzielali neofitom daru Ducha Świętego, który uzupełniał łaskę chrztu (Hbr. 6,2; KKK1287). Bardzo wcześnie do gestu włożenia rąk dodano namaszczenie wonną oliwą (krzyżmem), aby lepiej wyrazić dar Ducha Świętego.

Sam Bóg jest twórcą małżeństwa. ”Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swoją żoną tak sciśle, że stają się jednym ciałem”(Rdz 2,24). Sam Pan Jezus wyjaśnia sprawę „listu rozwodowego”, mówiąc: „Co Bóg złączył człowiek niech nie rozdziela” (Mt19,6). Małżonkowie sami udzielają sobie tego sakramentu w obecności kapłana zapraszając Chrystusa by złączył się z nimi. Obecność Boga wypełnia serca małżonków uzdalniając do podejmowania z miłością obowiązków dnia codziennego. Bez duchowego posiłku wzajemnie praktykowanego, sakrament nie ma szans na przetrwanie – narażony jest na zniszczenie (szybki rozpad).

Sakrament pokuty ustanowił Najwyższy Kapłan Jezus Chrystus w Słowach: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym grzechy odpuścicie są im odpuszczone, a którym zatrzymacie są im zatrzymane” (J 20, 22-23). Przez szczere wyznanie grzechów i mocne postanowienie poprawy wyrażone wobec kapłana przy spowiedzi otrzymujemy dar odpuszczenia grzechów, Bożego przebaczenia, nowego życia, czystego serca jak dziecko po chrzcie. Chrystus zapłacił swoją Krwią za nasze grzechy – dlatego spowiedź jednoczy nas na nowo z Ojcem. Jest to sakrament uzdrowienia.